 |
|
Panorámica da ribeira |
|
hantada é a capital e o principal núcleo do Partido Xudicial e centro da bisbarra á que lle da o seu nome. Está integrada polos municipios de
Carballedo,
Taboada e
Chantada. Esténdese aproximadamente entre os 42º 41' e os 42º 31' latitude Norte e entre os 7º 54' e os 7º 40' lonxitude Oeste. Ao Norte limita coas comarcas da
Ulloa (concello de Monterroso) e
Portomarín. Ao Sur con
A Peroxa e
Vilamarín (Ourense). Ao Leste coas terras de
Lemos (concellos de Saviñao e Ferreira de Pantón) e
Sarria (Paradela). E ao
Oeste coas bisbarras da
Ulloa (Antas de Ulla),
Deza (Rodeiro, na provincia de Pontevedra) e
Carballedo (San Cristovo de Cea, na de Ourense).
Na súa paisaxe diversificada diferenciamos 3 unidades morfolóxicas: ao Oeste la Serra do Faro, ao Leste a ribeira do Miño e, no centro a chaira (483 m.) , que abrangue a maior parte do termo municipal.
 |
|
O val de Chantada dende o Faro |
|
 |
|
Monte Faro Nevado |
|
A Serra do Faro (1.187 m.), con disposición Norte-Sur, que fai as veces de liña divisoria de augas e de límite provincial, formouse sobre un bloque de granito e xisto, cortado po faias e modelado pola erosión fluvial. Ó sur, nas estribacións da mesma, atópase o Alto de Vales. O cume do faro ofrécenos unha gran panorámica dos concellos limítrofes, e mesmo do
Pico Sacro, dos montes do
Courel ou dos
Ancares se o día está claro.
A rede fluvial, posúe unha disposición Norte-Sur, debuxando vales encaixados de fortes pendentes e grandes desniveis formando socalcos aproveitados para a explotación vitícola. A rede fluvial secundarias está formada por numerosos ríos e regatos entre os que destacan: o
Asma,
Lameiro,
Enviade e o
Camporramiro.
O clima ten un marcado carácter húmido e continental e, pese á pantalla pluviométrica que supoñen os sistemas montañosos, as precipitacións superan os 1.200 mm./anuais. Os invernos son suaves e os veráns calorosos con tendencia á sequidade, oscilando as temperaturas entre os 19' 5 ºC da máxima e os 6' 3 ºC da mínima. Nas serras, as condicións climáticas son máis extremas. En canto á vexetación abundan as especies autóctonas tales como castiñeiros e carballos e nas áreas máis elevadas, o mato
Este medio natural, entre montes e ribeiras da acubillo a multitude de especies de fauna, como son:
xabarís,
lobos,
raposos,
corzos,
coellos,
lebres,
perdices,
aves insectívoras,
paspallás,
ratos, lagartixas,
ourizos ou
morcegos.